کروم یکی از عناصر کمیاب است که به‌صورت طبیعی در بسیاری از غذاها و مکمل‌های غذایی وجود دارد. جذب کروم پیکولینات بیشتر از سایر انواع آن است. مهمترین نقشی که برای کروم شناخته شده تقویت عملکرد انسولین و در نتیجه تاثیر بر متابولیسم کربوهیدرات‌ها، پروتئین و چربی‌ها است، هرچند مکانیسم دقیق این فعالیت‌ها ناشناخته مانده است.
کروم در کبد، طحال، بافت‌های نرم و استخوان تجمع می‌یابد.
منابع کروم:
کروم در بسیاری از غذاها ازجمله انواع گوشت‌ها، صدف، جگر، میوه‌ها، سبزیجات، مغزها، ادویه‌ها، وجود دارد. صدف، جگر و سیب زمینی مقادیر زیادی کروم دارند. غلات کامل نیز حاوی کروم هستند اما تصفیه آن‌ها موجب جدا شدن کروم همراه با جوانه و سبوس می‌شود.
مقادیر کروم در مواد غذایی بسته به شرایط قلیمی (آب و خاک) منطقه و همچنین فرآیندهای کشاورزی و تولید متفاوت است. بسیاری از مکمل‌های مولتی ویتامینی حاوی کروم هستند، همچنین مکمل کروم به صورت تک دوز نیز وجود دارد.
کمبود کروم منجر به مقاومت به انسولین و بروز برخی اختلالات لیپیدی می‌شود که با مکمل کروم بهبود می‌یابند. برخی مطالعات اپیدمیولوژیک سطوح پایین بافتی کروم را در بیماران دیابتی نشان می‌دهند.
کمبود کروم:
کمبود کروم در جمعیت‌های سالم مشاهده نشده است و نشانه‌های کمبود نیز به‌صورت قطعی مشخص نشده‌اند. تنها در افرادی که تحت تغذیه وریدی کامل (TPN) طولانی مدت یوده‌اند، عوارض متابولیک و نورولوژیک آن ازجمله هایپرگلایسمی، گلیکوزوریا، کاهش وزن بی‌دلیل، نوروپاتی محیطی، عدم تحمل به گلوکز و یا گیجی دیده شد. این اثرات با مقادیر فارماکولوژیک کروم تخفیف یافتند.
کروم و سلامتی:
اختلال در تحمل گلوکز و دیابت:
از آنجایی که ممکن است کروم عملکرد انسولین را تقویت کند مطالعات بررسی می‌کنند که آیا افزایش دریافت کروم خطر اختلال تحمل به گلوکز را کاهش می‌دهد یا خیر. یکی از مطالعات مداخله‌ای مشهور که اثر مکمل کروم را بر بیماران دیابت نوع 2 بررسی کرده در سال 1997 بوده است. 180 بزرگسال 35-65 ساله مبتلا به دیابت نوع 2 100 mcg و mcg 500 کروم پیکولینات و گروهی دارونما، دو بار در روز به مدت 4 ماه دریافت کردند. شرکت کنندگانی که 1000 mcg کروم در روز دریافت کردند به طور قابل توجهی غلظت گلوکز ناشتا سرم‌شان پایین‌تر از افرادی بود که 200 mcg کروم و یا دارونما مصرف می‌کردند. در مقایسه با دارونما هم 200 mcg و هم 1000 mcg کروم در روز غلظت انسولین ناشتا را کاهش داد. هموگلوبین A1c (HbA1c) بعد از 4 ماه به طور قابل توجهی در شرکت کنندگانی که 200 و 1000 mcg کروم دریافت می‌کردند کاهش یافت. در کل زمانیکه کروم بعنوان یک درمان کمکی استفاده شد گلوکز ناشتا و HbA1c پلاسما به آرامی کاهش یافت.
بعضی از مطالعات نشان می‌دهند که پاسخ به مکمل کروم ممکن است در افراد متفاوت باشد و در افرادی که مقاومت به انسولین شدیدتر و کنترل گلایسمیک ضعیف‌تری دارند مفیدتر باشد. یک مطالعه شامل 63 بزرگسال مبتلا به سندروم متابولیک است که 500 mcg کروم پیکولینات را 2 بار در روز به مدت 16 هفته دریافت کردند. در مقایسه با دارونما مکمل کروم به طور قابل توجهی پاسخ انسولین به گلوکز را افزایش می‌دهد
سندروم متابولیک گروهی از عوامل خطر از جمله چاقی شکمی، تری‌گلیسرید بالا، HDL پایین، فشار خون بالا و افزایش سطح گلوکز ناشتا خون است که خطر بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت و سکته مغزی را افزایش می‌دهد. مقاومت به انسولین یک جزء اصلی از سندروم متابولیک است و هدف درمانی مهمی برای مداخلات تغذیه‌ای این بیماری محسوب می‌شود.
سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS):
این سندروم یک اختلال اندوکراین رایج است که زنان در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ناباروری، چاقی، دیس‌لیپیدمی، هایپرآندروژنیسم، افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی عروقی مشخص می‌شود. در یک آنالیز با 351 بزرگسال، تجویز روزانه 200 تا 1000 mcg کروم برای 8 تا 24 هفته بررسی شد.
کروم به طور قابل توجهی نمایه توده بدنی (BMI) را تا 2.37 kg/m2 و سطح تستوسترون آزاد را تا 0.52 pg/mL در مقایسه با دارنما کاهش داد. یک مطالعه مروری دیگر که 8 هفته تا 6 ماه طول کشید 268 زن مبتلا به PCOS بررسی شدند و به گروهی مکمل کروم 200−1,000 mcg و به گروهی دیگر دارونما و گروهی دیگر متفورمین داده شد. مکمل کروم توانست به طور قابل توجهی معیارهای مقاومت به انسولین را کاهش دهد.
دیس لیپیدمی:
مطالعات زیادی ارتباط بین دریافت کم کروم و افزایش سطح کلسترول را نشان داده‌اند. به همین دلیل محققان فرضیه داده‌اند که مکمل کروم سطح لیپید خون را بهبود می‌دهد. در مطالعه 8 هفته‌ای با 40 زن مبتلا به PCOS ، 200 mcg کروم به صورت پیکولینات سطح تری‌گلیسرید و کلسترول سرم را به طور قابل توجهی نسبت به دارونما کاهش می‌دهد. اما بعضی مطالعان نشان می‌دهد که کروم میزان HDL را افزایش می‌دهد و تری‌گلیسرید را کاهش.
یک متاآنالیز در سال 2019 اثر مکمل کروم بر شاخص‌های تن سنجی را در افراد دچار چاقی و اضافه وزن بررسی کرد. شرکت‌کنندگانی که مکمل کروم را دریافت کردند به طور قابل توجهی وزن بیشتری نسبت به دارونما از دست دادند (0.75 kg)، 0.40 kg/m2از نمایه توده بدنیشان (BMI ) کاهش یافت و 0.68% از چربی بدنیشان کم شد.
خطرات دریافت بیش از حد کروم بر سلامتی:
مصرف بیش از حد کروم عوارض جانبی ندارد اما باز هم باید احتیاط کرد. افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی و کبدی ممکن است مستعد عوارض مصرف بیش از حد کروم باشند. کاهش وزن، کم‌خونی، ترومبوسایتوپنی، اختلال عملکرد کبد، نارسایی کلیه، درماتیت، سرطان و هایپوگلایسمی از عوارض مسمومیت با کروم می‌توانند باشند.
بعضی از داروها با کروم تداخل دارند:
انسولین: کروم ممکن است حساسیت به انسولین را افزایش دهد. مصرف همزمان کروم با انسولین ممکن است خطر هایپوگلایسمی را افزایش دهد.
متفورمین و سایر داروهای ضد دیابت: مکمل کروم ممکن است سطح گلوکز خون را کاهش دهد. بنابراین مکمل کروم ممکن است اثرات افزاینده با متفورمین و سایر داروهایس ضد دیابتی داشته باشد و خطر هایپوگلایسمی را افزایش دهد.
لووتیروکسین: یک مطالعه نشان داد که مصرف کروم پیکولینات همزمان با لووتیروکسین، جذب لووتیروکسین را تا بیش از 6 ساعت کاهش می‌دهد.